Υπάρχουν μερικές πολύ καλές ιδέες, και μετά υπάρχει η εφαρμογή τους. Που φυσικά κόβεται και ράβεται για να εξυπηρετήσει διάφορες ανάγκες ή/και συμφέροντα. Αυτά τα δύο δεν μπορείς πραγματικά να τα διαχωρίσεις όταν εξετάζεις μια ιδέα. Δεν μπορείς να πεις ότι ο λενινισμός είναι μια καλή ιδέα, χωρίς αυτό να το συνδέσεις με την ιστορική εμπειρία που έχουμε από το φαινόμενο και μας λέει ότι οι πεφωτισμένες ελίτ καταλήγουν να αυτονομούνται από το λαό που εκφράζουν, δημιουργώντας από τον στάλιν ως τον ΓρΑΠ και το Σαμαρά. Αν το κάνεις αυτό καταλήγεις να γίνεις σαν τον σπένσερ και τους υπόλοιπους φιλελεύθερους που σήμερα μας λένε πως για τα δεινά μας δεν ευθύνονται οι ιδέες τους, αλλά η κακή εφαρμογή τους και τα λάθη που κάναμε μην ακολουθώντας την ορθοδοξία τους.